Er is alweer teveel gebeurd...

Dit jaar VLOOG voorbij. Weinig tijd om dit melden op de blog of gewoonweg geen zin. Niet dat het iets uitmaakt, want volgens mij word de blog toch niet vaak gelezen...

Rond de jaarwisseling maak ik een samenvatting van mijn jaar met de daarbij horende foto's. Tot die tijd ben ik druk, druk, druk met school (jaja, weer in de studiebanken), verenigingswerk en hier en daar socialisen.
Wat ik alvast kan melden is dat ik ondertussen een getrouwde vrouw ben en hier stiekem wel trots op ben :)

Ik hoop dat iedereen een leuke Sinterklaas heeft gehad en alvast
FIJNE FEESTDAGEN!!!

Het zonnetje gaat telkens meer schijnen!

De temperatuur stijgt, de wolken verdwijnen en de zon komt door. Letterlijk en figuurlijk! Afgelopen vrijdag kreeg ik het goede nieuws een baan te hebben!!! Dit is tot september, maar ook al is het tijdelijk, het is IETS. Bij een leuk bedrijf: Douwe Egberts en met een interessante functie. Assistent Front office.

Verder heb ik samen met vrienden meegedaan aan een hardloopwedstrijd. De allereerste voor mij en het is mij niet tegengevallen. Veel tijd om te trainen had ik niet, of ik kon niet (vb. het regende...) Maar ondanks dat heb ik een mooie tijd neergezet op de Ladies Run van 5km. Deze liep ik samen met een vriendin die een nog mooiere tijd heeft neergezet. Na onze wedstrijd gingen de mannen de 12km lopen waarvan een aantal kilometers over het strand!! Het was een zware loop, maar allemaal hebben ze het uit gelopen ook met hele mooie tijden.
Of dat zo'n wedstrijd ooit nog eens word herhaalt, weet ik niet, maar het was een bijzondere ervaring. Dat zeker.
Onze medailles pronken nu nog in het zicht, zodat we met trots kunnen terugdenken aan onze bijzondere prestaties.

Meer informatie over de Zandvoort CircuitRun kan je hier vinden

Film maar dan anders...

Hieronder een trailer van een film waar ik heel nieuwsgierig naar ben. Een leuk concept!! Ben benieuwd wanneer dit naar NL komt, dan doe ik mee!

Slechte start 2010

Het was de bedoeling dat het jaar 2010 voor mij een succesvol jaar zal worden met veel geluk, liefde en plezier. Jammer genoeg is het nu maart en overheest de negativiteit.
De banenmarkt ligt op zijn gat en ik heb daar zeker last van. Geen inkomen heeft uiteraard de nodige consequenties en daar word je ook niet vrolijker van.
Nu kreeg ik ook vandaag het bericht dat mijn andere oma is overleden. Na een hartaanval is ze mentaal ingestort (fysiek was ze in orde) en heeft ze (onbewust) besloten dat het genoeg was voor haar. Ze is vredig ingeslapen na een ziekbed van ruim een week.
Rust zacht, oma!

I want the summer!!

Net voor de kerst, kon het niet beter. In de kerstvakantie: Hartstikke leuk!! Maar nu, in februari, waarbij het bijna non-stop heeft gevroren en dat het weer sneeuwt, begin ik toch wel heftig te verlangen naar de zon. Leuk hoor, vogels spotten in de tuin en mooie plaatjes, maar ik wil ook weer wat zon!!!

En we zijn alweer volop in 2010

Januari is voorbij gevlogen! Ik heb nog niet eens tijd gehad om 2009 voor mijzelf op een rijtje te zetten, om te kijken hoe het is verlopen. Nu in februari is het even tijd om terug te blikken.
Wat heeft 2009 mij gebracht en wat niet?
Wat het succesvol/geslaagd??

Werk
* in oktober gestopt bij Topshelf en aan het zoeken geslagen voor nieuw werk; NIET geslaagd daarin! Veel sollicitaties zijn er al uitgegaan, maar ik zit in een lastige situatie. Of te hoog opgeleid, of te weinig werkervaring. Daarnaast ben ik niet de enige die werk zoekt, en dat is mij vies tegengevallen.



* Lesgeven bij Attila Utrecht doe ik nog steeds en dat is ook in 2009 succesvol verlopen! De hele C-selectie heb ik onder mijn hoede en wat belangrijk is. Ik vind het nog steeds leuk!



* Nog steeds actief als vrijwilliger op de dierenambulance, succesvol! Ik rijd al vanaf november 2006 mee op de bus en ik blijf het leuk vinden. Ik weet wel dat als ik een fulltime baan krijg, mijn vrijdagmiddag bij de dierenambulance over is. Maar, gelukkig kan ik altijd nog 's avonds rijden dan!



Prive
* Tja, weinig hierover te melden. Het was een stabiel jaar. Geen heftige pieken en dalen. Een grote piek was wel het huwelijksaanzoek op vakantie in Italie en een grote dal was het overlijden van mijn oma op 27 december, op de verjaardag van mijn zus.
Ik heb mij wel het hele jaar bezig kunnen houden met ons huis, uiteraard. We zijn verhuisd, klussen en wonen nemen onbewust toch een behoorlijk tijdsbestek in. Maar dit was uiterst vriendelijk verlopen. Een kleur verf uitkiezen, indelen van het huis e.d. is voor ons prima verlopen, dankzij dezelfde smaak.


2010
Gaat veel brengen. Veel meer pieken en hopelijk minder dalen. Mijn eigen bruiloft staat op het programma, nog een bruiloft van mijn zwager, een leuke koninginnedag om naar uit te kijken, uitjes met vrienden en familie en hopelijk een carrieremove waar ik tevreden mee kan zijn. Daar ben ik op dit moment nog hard mee bezig, maar ik zie de toekomst op dat gebied positief in. Een dal die er zeker aan komt is de uitzending van een vriend naar Afghanistan. Het blijft altijd risicovol en als vader van 2 kinderen en man van een vrouw is dit altijd moeilijk. Ik wens hem en zijn gezin veel sterkte toe. Daarnaast ben ik officieel het nieuwe jaar ingegaan met een virus. Op dit moment heb ik een wc-rol naast mij klaar staan, want de zakdoekjes zijn niet aan te slepen. Hoesten, niezen en snuiten. De winter duurde toch iets te lang voor mij.

Maar hoe 2010 ook gaat lopen, deze blog blijft actief, dus jullie blijven, soms met wat vertraging, op de hoogte van mijn wereldvisie!

Oma is niet meer...

...Gisteravond een vervelend bericht gekregen. Mijn oma is overleden. Ze was al ziek. Een van de naarste ziektes die je kan hebben. Alzheimer. Het is daarom wel goed zo. Ze was sterk, ontzettend sterk. Als 2 jaar lang aan het vechten, vel over been, veel vallen, hechtingen, alles kon ze aan. Tot gistermiddag. Een maagbloeding. Dat was de druppel.

Oma is niet meer.

Oma bedankt! Het gaat je goed.

Liefs,

2 jarig jubileum

'k Zat even mijn eigen blog terug te kijken en kwam erachter dat ik alweer 2 jaar lang verhaaltjes schrijf op het internet. De ene keer wat meer dan de andere keer, maar altijd iets te melden. Of het voor iedereen interessant is, is maar de vraag, maar ik merk dat, dat niet het belangrijkste is voor mij. Ik heb eigenlijk een gemakkelijk dagboek voor mijzelf en mocht iemand het ook te lezen krijgen, dan is dat leuk.

Dit jaar heb ik het nodige meegemaakt en ik geloof dat komend jaar ook zeer bijzonder gaat worden. Het is natuurlijk wat je er zelf van maakt. Zo heb ik keuzes gemaakt die niet altijd even slim waren, zoals; "ja", zeggen tegen trouwen, NEE, grapje! Daar maak ik mij geen zorgen over. Dat zit wel goed! Nee, ik heb mijn baan bij Topshelf opgezegd door het contract af te laten lopen. Ik had geen zin meer, motivatie was weg en mocht niet veel meer. Dit zorgt voor financiele zorgen, maar aan de andere kant ook weer een extra stimulans voor wat nieuws.
Toch moet ik eerlijk bekennen dat ik mijn zoektocht naar een andere baan soepeler had zien verlopen. In deze crisistijd is het allemaal niet zo gemakkelijk en dan moet je er ook echt voor willen gaan. Het probleem is alleen dat ik zoekende ben in het vinden waar mijn passie ligt. Er zijn veel banen waar mijn interesse liggen, maar waar ik niet voor geleerd heb of waar ik veel ervaring voor mis. 'Maar je ben toch fotografe??' Ja, daarvoor ben ik opgeleid, maar mijn interesse daarvoor ligt op dit moment behoorlijk op z'n gat. Ik heb namelijk het gevoel dat er meer in mij zit, maar weet alleen niet goed waar te zoeken... Ik ben er ondertussen wel achter dat ik niet echt word geleefd door mijn verstand, maar door mijn gevoel. Dit zorgt ervoor dat ik grotendeels heel blij ben met mijn leven, maar soms mijzelf wel voor de kop kan slaan, omdat ik een toekomstperspectief heb van een, tja, vul zelf maar in. Ik heb echt geen flauw benul wat mij te verwachten staat.

Toch heeft het speuren mij een aantal zaken opgeleverd. Zo loop ik op dit moment stage tot eind januari bij de Vogelbescherming Nederland. Een leuke organisatie, veel vrijheid en wisseld werk. Hier hoop ik te leren van de organisatie en heb ik extra werkervaring op mijn CV staan. Verder kan ik deze tijd benutten om verder te solliciteren naar mijn droombaan.
Zo ben ik op dit traject een totaal andere weg ingeslagen. Ik heb mij aangemeld bij de politie. WAT!? Ja, zo reageren de meeste. Grappig wel eigenlijk.
Toen ik nog een 6 jarige was, dacht ik stiekem wel aan de politie. Dat of kapster worden. Tot nu toe is het geen van beide, maar wie weet wordt het nog wat... Voor mij is dat op dit nog een heel groot vraagteken, want slechts 1 op de 10 gaat door. Diep van binnen heb ik zeker de motivatie, maar dit durf ik nog niet te laten zien, want stel dat ik niet doorga? Dat ik niet door de selectie heen kom. Dan sta ik daar maar, voor paal. Niet wetende wat ik anders moet.
Selectiedag 1 heb ik gelukkig gehaald en ik was behoorlijk zenuwachtig daarvoor. Nu heb ik aankomende vrijdag mijn 2e selectiedag en nu al krijg ik af en toe een kriebel. Dit zijn namelijk niet gewone zenuwen. Het is geen wedstrijd of een optreden, nee het is je toekomst! Dat is nogal wat als je daarvoor in 1 dag moet laten zien dat je dat best wel kan.

Maargoed, even uitgaande van goed nieuws. Ik kom door alle selecties, gesprekken en testen, dan ben ik nog zeker een half jaar verder voordat ik daadwerkelijk aan de slag kan. Wat moet ik in die tussentijd doen? Nog steeds blijven zoeken naar de droombaan of makkelijke baantjes slechts voor het geld?
Dat is nog een punt waar ik niet helemaal uit ben. Mocht ik niet doorgaan, dan is het natuurlijk wel duidelijk.
Zoeken, zoeken zoeken in alle hoeken naar mijn droombaan en die grijpen.

Ik ga trouwen!!!

Ja, ja, als je een tijdje niets schrijft, heb je opeens een hoop te vertellen.
Er is weer veel gebeurd en gedaan. Maar het leukste om te vertellen is nu toch wel dat ik ga trouwen!! Op vakantie ben ik gevraagd en had dit niet verwacht.
Natuurlijk heb ik voor deze speciale aangelegenheid ook een website gemaakt en hierbij een stukje uit de blog van die website:

Dag: 22 oktober 2009 - Jurken passen

In de herfstvakantie waren er aanbiedingen bij een bruidsmodezaak. Als echte NL was ik genoodzaakt om daar langs te gaan. Niet uitgaande van een goede match, maar wel een goede manier om mijn jurkenzoektocht te starten ging ik met mijn getuige Jonna langs.
De volgende passessie zal met mijn (schoon)moeders en zus zijn en stond 2 weken later gepland.

Aangekomen op de locatie in Amersfoort gingen we wat onwennig naar binnen. Een wat oubollige uitziende winkel met een kleine collectie jurken. De verkoopster was direct, maar niet vervelend. Op zich wel handig als je jurken gaat passen. Ik had keurig mijn huiswerk gemaakt en een mooie collage gemaakt van jurken die ik mooi vind. Op internet had ik ook gekeken naar de merken die mij aanspraken. Daar had de verkoopster weinig aan, aangezien ze een eigen merk en dus een eigen collectie heeft.

De eerste jurk die ik ging passen was best wel een droomjurk. Zo uit mijn collage gepakt, dus dit moet wel goed zijn!
De verkoopster liet er geen gras over groeien. Ik werd uit/aangekleed, korset met kipfilet en accessoires werden toegevoegd. In een klap was ik omgetoverd! Het leek assepoester wel. Onzeker naar buiten stappend, zag ik Jonna's vrolijke gezicht. O, een jurk staat mij dus wel! Ik voelde mij werkelijk een prinses en bleef maar naar mijzelf kijken in de spiegel. Toch was ik dit niet. Veel te lief, veel te mooi! De verkoopster zag dit aan mij en kwam met een jurk die niet in mijn collage stond. "Probeer dit eens" waren haar woorden en hup, terug het grote pashok in.

Wederom naar buiten stappend in een andere jurk, zag ik Jonna nog breder lachen en werd ik nieuwsgierig naar mijzelf. Voor de spiegel zag ik mijzelf staan en wist dat deze jurk echt heel mooi was. Een grote glimlach verscheen op mijn gezicht en de 20 jaar ervaring van de verkoopster kwam tot zijn recht.
Ik heb een lange tijd in de jurk gestaan en alle spiegels afgelopen. Ben ik dit? Wat een mooie jurk!

Terwijl ik aan de ene kant blij was, was ik aan de andere kant wel aan het balen. Deze trip moest slechts een passessie zijn, een inspiratiebron. Niet meteen klaar, einde verhaal... Wat een anticlimax! Om dit gevoel nog even te negeren, paste ik voor de vorm nog een andere jurk. Het zal toch niet zijn dat de 2e meteen raak is??
De 3e jurk was ook mooi, maar miste toch iets. Die tweede was gewoon ik, maar wat nu?
Gelukkig kwam de verkoopster met een leuk alternatief voor het uitje met mijn (schoon)moeders en zus en een belletje naar Erik gaven uiteindelijk de doorslag.

Ik heb een jurk gevonden!!

Nu alleen nog 11 maanden lang op gewicht blijven... :)

Lang, lang geleden...

... was ik een blog begonnen. Lang, lang geleden schreef ik regelmatig berichten. Tja, eigenlijk heb ik zoveel te vertellen, dat ik niet weet waar ik beginnen moet.
Het begon allemaal met een verhuizing...
Op 8 april kreeg ik de sleutel van het nieuwe huis en ging ik hard klussen, op 9 mei ging ik verhuizen. Daarnaast was er 22/23 mei ook nog een groot evenement waarbij ik nogal betrokken was en nu ben ik nog steeds niet helemaal gesetteld in het nieuwe huis. Ik ben ver, maar toch heb ik nog 2 kantjes met zaken die allemaal gedaan moeten worden. Op dit moment ben ik dus een sociaal wrak, en daarom wel gemeend naar iedereen: sorry. Het is niet persoonlijk, maar verhuisdrukte maakt je redelijk antisociaal, want ik vind asociaal wel heel ver gaan.
Graag wil ik weten hoe het met iedereen gaat en wat jullie aan het doen zijn, maar mijn hersenpan zit vol, dus vergeet ik er gewoon naar te vragen.
Ik denk dat ik over een week of twee weer gezelliger zal zijn en opeens begin te praten tegen je. Schrik niet, dat is alleen maar een goed teken. Dan ben ik weer een beetje bij bewustzijn gekomen.