Herfst

Het was al een tijdje herfst, want de zomer was er al in april, dus de herfst begint dan in augustus. Tenminste, daar lijkt het wel op.

Maar vandaag zag ik de echte vallende gele blaadjes van de bomen. Vandaag had ik pas echt het besef dat de bomen weer kaal gaan worden. Dat de grond weer geel en rood gaat zien en dat er ellendige lange regenbuien over het land gaan trekken.

Wat is de natuur toch mooi, dan.

Ook al heb ik zelf lichtelijk last van winterdepressie als het koud, nat en vooral donker is, maar dat neemt mijn respect voor de natuur niet af. Eigenlijk zouden we er meer bij stil moeten staan. Misschien wel speciale natuur kijkdagen als 'feestdag' invoeren. Gewoon met z'n allen zitten en kijken naar de ontwikkelingen van de natuur. Misschien gaan we er dan ook wel beter mee om.

Want respect is de laatste tijd maar ver te zoeken. En niet alleen voor de natuur door de mens, maar ook de mens tegenover de mens. Zo... Heb ik mijn bruggetje meteen gemaakt naar mijn scriptie waar ik nu mee bezig ben. Schaamte en schuldgevoel. Ja, daar heb ik nogal last van. Niet zozeer alleen van mezelf, maar juist plaatsvervangende schaamte voor 'de mens' in zijn algemeenheid. Normaal ben ik er niet zo veel mee bezig, maarja. Als je erover schrijft, blijft het in je hoofd zitten.

Laten we gewoon aan elkaar denken, om elkaar geven en dan zeker om moeder aarde. Het is al in het nieuws, omdat het bijna wel moet, maar laten we proberen vanuit onze hart te denken.

En niet alleen te denken, maar ook te doen. Dan zou de wereld een mooie make-over krijgen!