Al mijn hele leven heb ik mazzel. Tenminste, daar lijkt het op. Een ongeluk meemaken, maar niet ernstig gewond raken. Portemonee kwijtraken, maar toch weer terugvinden met pasjes en al. Te laat weggaan, maar toch op tijd aankomen door veel te perfecte aansluitingen en ga zo maar door. Natuurlijk heb ik ook wel eens pech, maar dat zijn dan dingen die niet zo erg zijn, of misschien wel terecht zijn. Soms denk ik ook wel eens dat ik over een tijdje ernstig ziek moet worden, omdat ik al die jaren zoveel mazzel heb gehad, dat het niet anders kan.Zo ook weer gisteren. Ik had een sollicitatie voor een baan. Ik zal die middag al gebeld worden, omdat ik de een-na-laaste was die dag. Het verlossende belletje kwam al snel en ik kreeg het bericht dat ik het net niet geworden was. Jammer, natuurlijk, maar niet het einde van de wereld. Toch wilde ze een voorstel doen. Ze hadden mijn fotowerk gezien en wilde mij graag als freelance fotograaf houden voor projecten in het buitenland!!!
Dat is toch geen mazzel meer??
Afentoe denk ik dat ik mijn leven leidt zoals het zou moeten zijn. Soms geloof ik niet meer in toeval, maar in het lot. Het is soms gewoon te toevallig.
Ik ben daar erg blij mee. Het is fijn dat het leven verrassend kan zijn en indruk op je kan maken. Het leven is zeker geen sleur!
