Al een aardig tijd is onze kat Diego oud, blind en dement. Ongeveer 15 jaar was hij toen we hem uit het asiel haalde. Een grote kat aan de dunne kant, oud, maar wel lekker brutaal en lief tegelijk. Zijn zicht was nog prima, net zoals zijn motoriek. Hij sprong nog op bed, op de bank en liet zich duidelijk horen wanneer hij eten wilde. Knuffelen was zijn favoriete bezigheid (naast eten) en dat is het nog steeds. Maar nu is hij blind, dement en daardoor niet zindelijk. Hij is meer afgevallen nu ruim 3 jaar later een hele oude kat geworden. Telkens stel ik die ene moeilijke beslissing uit, maar nu is het toch echt de tijd dat ik die beslissing moet gaan nemen. Toch twijfel ik nog steeds. Maar na een goed gesprek met de dierenarts moet ik van mezelf toch echt de keuze gaan maken.
Het zal niet gemakkelijk zijn. Hij eet en knuffelt nog graag, maar voor de rest is hij niet veel meer. Ik hoop dat Diego het zelf ook genoeg vindt. Kon hij maar praten, want ik kan het helaas niet in zijn ogen lezen. Het is voor mij heel moeilijk om hier vrede mee te hebben. Liefst neem ik helemaal geen beslissing, maar wil ik de natuur zijn gang laten gaan. En, tja. In de natuur had Diego het allang niet meer overleeft. En toch...
