Een blog om uit te stellen...

Volgens mij begint men een blog als ze zich vervelen, tijd over hebben of andere dingen willen uitstellen. Zo ben ik het eigenlijk ook begonnen. Ik stel uit...
Als ik allemaal dingen zou doen die makkelijk en leuk zijn, dan schrijf ik niet, dan heb ik er geen zin in en daarnaast ook geen tijd voor. Nu ik weer verder aan mijn scriptie ga, krijg ik altijd de kriebels wat er verder nog gedaan kan worden. Een stukje schrijven op mijn blog bijvoorbeeld!
Ik wil eigenlijk niet schrijven, maar laat ik het maar doen, dan is dat ook weer van mij af en kan ik verder. De komende 2 uur ga ik aan mijn scriptie en daarmee klaar.
Je begrijpt dat dit stukje puur en alleen voor mijzelf tegen mijzelf is geschreven. Af en toe heb ik een tweede persoon nodig die mij een schop onder de kont geeft en aangezien er niemand in de buurt is, doe ik het zelf maar even.
Ja, een rare verschijning. Kan ik mij voorstellen, maar wel even noodzakelijk.

En nu aan het werk, luie donder!

Een traan laten...

Waarom is het voor mij zo moeilijk om een traan te laten. Mij echt te laten gaan en niet te denken aan de grenzen. Hoe is het zo gekomen dat ik andere daarmee pijn doe?
Waarom laat ik niet zien wat ik wil laten zien?

Ik probeer de wereld te begrijpen, emoties te onderzoeken, maar zelf ben ik een groot vraagstuk. Ja, ik weet wie ik ben, maar ben er niet altijd blij mee.

En waarom weet ik niet...

Altijd maar origineel moeten zijn

Opdrachtje hiervoor, projectje daar, nog een klein dingetje hier... Genoeg te doen, daar klaag ik zeker niet over, maar langzaam is mijn creativiteit aan het weg glijden. Heel afentoe heb ik nog een kleine opleving, maar er komt nog maar weinig uit mij.
Gelukkig heb ik mensen om mij heen die mij hierin kunnen helpen en mee willen denken en brainstormen, maar het is toch jammer dat het even niet meer in mijzelf zit.
Het is natuurlijk de druk en de stress om waardoor de creativiteit achteruit gaat. Dat kan je niet even uitzetten, helaas.
Maar ik ga gestaag voort. Met de hoop dat alles wel goed komt...

Diervriendelijk (willen) zijn

De laatste tijd ben ik bewuster bezig met diervriendelijke produkten. Ik ben mij sowieso meer bewust van het feit hoe produkten die van dieren komen tot stand komen. Ik moet je zeggen. Daar wordt je niet vrolijk van! In het begin zei ik wel even diervriendelijker te worden. De wil is er zeker, maar daarmee red je het alleen niet. De bioindustrie is zo groot, dat je onbewust toch dieronvriendelijke produkten koopt.
Denk maar eens aan wol. Ik had zelf het idee dat wol diervriendelijk kan worden verkregen. En een enkele schaapherder zal dat ook zo doen, maar de wol die wij kopen komt niet van dat aardige herdertje, maar van de geldincasserende mensen die alleen maar schapen houden om geld te krijgen. Ze geven niet om de dieren, ze mishandelen ze. Hier een stukje over wol:

Schapenwol
De meeste wol in Nederland komt uit Australië en wordt daar vaak op dieronvriendelijke wijze gewonnen. Zo worden er Merino-schapen gefokt met extra veel huidplooien. Meer huid betekent meer wol. Dit betekent echter ook dat de schapen kunnen sterven in hete maanden. Ook wordt in de huidplooien urine en vocht verzameld. Dat kan er toe leiden dat schapen levend worden opgegeten door maden. Daarom worden de huidplooien rond de anus onverdoofd 'gestript': een deel van de huid wordt weggesneden zodat er geen wol meer op groeit en de huid kaal blijft. Deze praktijk noemt men 'mulesing'. Een chemisch bad weert insecten.

Lammetjes worden als ze een paar weken oud zijn onverdoofd voorzien van oormerken en hun staart wordt geamputeerd. Rammetjes worden bovendien 'gecastreerd' doordat er een rubberen ring rond de balzak wordt aangebracht waardoor de bloedtoevoer wordt afgesneden en de testikels langzaam afsterven. Heel veel lammetjes en volwassen schapen sterven door ziekte, verwaarlozing, te weinig voedsel of gebrek aan schuilgelegenheid tegen kou en hitte.
Ook het scheren levert problemen op. De schapenscheerder krijgt betaald naar het aantal schapen dat hij scheert. Dit is geen stimulans om voorzichtig met de dieren om te gaan. De schapen worden ruw op de grond gesmeten en het scheren veroorzaakt regelmatig lelijke verwondingen. Rammen en oude wolschapen worden als vleesschapen op zeer dieronvriendelijke wijze verscheept naar landen met nauwelijks regels voor het dierenwelzijn. Tijdens het transport over land en zee sterven veel dieren.

Verder worden door Australische boeren jaarlijks meer dan zes miljoen kangoeroes gedood, omdat er door hun aanwezigheid minder voedsel voor de schapen zou overblijven.

Angorawol
Angora is haar van het angorakonijn. Het wordt gebruikt in kleding. Angorakonijnen hebben zeer kwetsbare voetzolen, maar worden gehouden in kooien met een bodem van draadgaas. Dit leidt vaak tot pijnlijke voetzoolproblemen. Voor het scheren worden de konijnen vastgezet (ook al verzetten ze zich). Hierbij snijdt men dikwijls in hun huid, met bloederige wonden tot gevolg. Omdat mannelijke angorakonijnen minder wol produceren, worden ze op veel bedrijven direct na de geboorte gedood.

Andere wolsoorten
Ook alpacawol (van een soort lama's), kasjmier (van kasjmiergeiten), mohair (van angorageiten) en shantoosh (van een Tibe-taanse antilope) worden op dieronvriendelijke wijze geproduceerd.

Diervriendelijke alternatieven
Alternatieven voor wol zijn flanel, hennep, fleece en andere synthetische materialen.

bron: www.dierenbescherming-utrecht.nl

En dan is dit alleen nog maar het kopje 'wol'. Kun je nagaan hoe andere produkten worden verkregen. Ook al doe je, je best om diervriendelijk te kopen, je weet vaak niet eens, dat het verkeerd is. Gelukkig zijn er veel alternatieven en komt hierover telkens meer bekendheid. Deels ook omdat we een diervriendelijke politieke partij in ons midden hebben. Zij verrichten zeker goed werk! http://www.partijvoordedieren.nl/

Mocht je meer willen weten over diervriendelijk winkelen, kijk dan bij de dierenbescherming op de website. Zij hebben veel alternatieven staan.

Ondanks dat ik mij best doe, lukt het mij niet om toch 100% diervriendelijk te zijn. Deels door onwetendheid (ik heb niet overal de kennis van) en deels doordat de alternatieven behoorlijk duur kunnen zijn. Helaas is geld dan toch de boosdoener. Ook ben ik niet vegetarisch (respect voor diegene die het wel zijn!). Ik wil wel graag meer op mijn voedsel gaan letten en meer biologisch gaan kopen, maar ook hier geldt het geld. Van mij mag biologisch eten, kleding, etc. stukken goedkoper worden. Laat de politiek de prijzen maar omdraaien van 'verkeerd' en 'goed' voedsel. Ik denk dat iedereen dan automatisch een stuk diervriendelijker wordt.

Maarja, dat kost geld... ...zucht

Tijd is iets aparts

Tijd gaat altijd snel als je het niet wilt en andersom. Wat is tijd toch een raar begrip.
Waarom leven we in een wereld met deadlines en afspraken? Hebben we dat nodig om een beetje stress te voelen en daarnaast te voelen dat we leven, omdat het anders zo saai wordt?
Vanmiddag heb ik weer eens zo'n stressmoment. Een moment waar veel vanaf hangt. Een beoordeling op school. Gisteravond had ik tijd om nog wat zaken voor te bereiden, maar ik ben dan spontaan moe en futloos. Terwijl ik vroeger tot 's nachts door kon werken, geef ik nu sneller op, lijkt het wel. Ik ben ondertussen ook al een tijd bezig, maar ik heb het idee dat het einde nog lang niet in zicht is. Ik wil graag in januari afstuderen, maar ik moet nog zoveel doen!
En ik doe het mijzelf aan. Ik heb zelf gezegd dat ik het zo wil, dat ik er vanaf wil zijn en klaar wil zijn. Ik wil het ook echt, maar waarom gedraag ik mij daar niet altijd naar??
Waarom heb ik stress nodig om tot iets te komen?
Ik heb laatst wel een leuk boekje gelezen over emoties en de mens en hoe we als mens zijn geevolueerd. Ik weet niet waarom, maar ik werd er rustig van. Ik begrijp 'ons' iets beter. Maar als ik dan weer in zo'n situatie kom als deze, dan denk ik vrij weinig meer en wil eigenlijk alleen in mijn bed liggen... Het voorbij laten gaan.
Maarja, dat kan niet, en ik heb ondertussen al zo veel beoordelingen gehad, dat ik er ook wel een beetje aan gewend ben geraakt. Docenten zijn ook maar mensen en ook zij maken fouten.
En laat ik het daar maar even bij houden, want als ik ga vertellen wat voor structuur we op de academie hebben, dan begrijp je waarom docenten fouten maken en meer van dat soort onzin.
In het kort gezegd; Het loopt voor geen meter.

Nu maar opschieten, want gelukkig heb ik mijn dag volgepland! Eerst rijden op de dierenambulance (bij de dierenbescherming) dan direct naar Den Haag om mij te laten beoordelen... ...zucht


Maar het is straks wel weekend!