Tijd is iets aparts

Tijd gaat altijd snel als je het niet wilt en andersom. Wat is tijd toch een raar begrip.
Waarom leven we in een wereld met deadlines en afspraken? Hebben we dat nodig om een beetje stress te voelen en daarnaast te voelen dat we leven, omdat het anders zo saai wordt?
Vanmiddag heb ik weer eens zo'n stressmoment. Een moment waar veel vanaf hangt. Een beoordeling op school. Gisteravond had ik tijd om nog wat zaken voor te bereiden, maar ik ben dan spontaan moe en futloos. Terwijl ik vroeger tot 's nachts door kon werken, geef ik nu sneller op, lijkt het wel. Ik ben ondertussen ook al een tijd bezig, maar ik heb het idee dat het einde nog lang niet in zicht is. Ik wil graag in januari afstuderen, maar ik moet nog zoveel doen!
En ik doe het mijzelf aan. Ik heb zelf gezegd dat ik het zo wil, dat ik er vanaf wil zijn en klaar wil zijn. Ik wil het ook echt, maar waarom gedraag ik mij daar niet altijd naar??
Waarom heb ik stress nodig om tot iets te komen?
Ik heb laatst wel een leuk boekje gelezen over emoties en de mens en hoe we als mens zijn geevolueerd. Ik weet niet waarom, maar ik werd er rustig van. Ik begrijp 'ons' iets beter. Maar als ik dan weer in zo'n situatie kom als deze, dan denk ik vrij weinig meer en wil eigenlijk alleen in mijn bed liggen... Het voorbij laten gaan.
Maarja, dat kan niet, en ik heb ondertussen al zo veel beoordelingen gehad, dat ik er ook wel een beetje aan gewend ben geraakt. Docenten zijn ook maar mensen en ook zij maken fouten.
En laat ik het daar maar even bij houden, want als ik ga vertellen wat voor structuur we op de academie hebben, dan begrijp je waarom docenten fouten maken en meer van dat soort onzin.
In het kort gezegd; Het loopt voor geen meter.

Nu maar opschieten, want gelukkig heb ik mijn dag volgepland! Eerst rijden op de dierenambulance (bij de dierenbescherming) dan direct naar Den Haag om mij te laten beoordelen... ...zucht


Maar het is straks wel weekend!